کشف حیات فرازمینی

سیستمی که این کشف بزرگ با کمک آن انجام شده، ماشین «هوش مصنوعی» گوگل نام گرفته است. کار این سامانه پیدا‌کردن الگوریتم‌هایی است که با کمک آن بتوان داده‌های به‌دست آمده از کپلر را با دقت بیشتری آنالیز کرد.

 این هوش مصنوعی توانایی یادگیری دارد و بخش‌های مختلف آن با سامانه‌ای مشابه سیستم عصبی بدن انسان به هم متصل می‌شوند. این سیستم گوگل تمام بخش‌های ماشین را در آن واحد متصل به هم نگه می‌دارد و اطلاعات را با سرعت و دقت بیشتری منتقل می‌کند. ضمن اینکه، سیستم از اشتباهات درس می‌گیرد و می‌تواند راه‌حل جدیدی برای مشکلات ناگهانی سیستم پیدا کند، بدون اینکه به اپراتوردیگری وصل باشد.

 یکی از مهم‌ترین کارهای تلسکوپ کپلر خیره‌شدن به کهکشان راه شیری است. هرچقدر زمان این کار افزایش یابد، نور بیشتری به تلسکوپ می‌رسد و این به‌معنای جذب تعداد بیشتری داده برای دانشمندان است. در میان این داده‌ها مشخصه‌هایی از نور سیاره‌های کوچک‌تر - که مثل سیاره‌ زمین نور یک ستاره را بازتاب می‌دهند - به چشم می‌خورد. ممکن است در این سیاره‌ها موجوداتی باهوش وجود داشته باشند اما بررسی دقیق علائم احتمالی الگوریتم‌های پیچیده‌ای را می‌طلبد که برای رسیدن به این هدف یا باید از ابرکامپیوترها برای محاسبات استفاده کرد یا از مرحله‌ دریافت داده تا پایان محاسبات را به یک سیستم خودکار سپرد. ماموریت کپلر مطالعه روی سیاره‌هایی با دمای بالاست که در یک محدوده‌ مشخص از کهکشان است.

 در این بخش، احتمال وجود زندگی از جاهای دیگر بیشتر است. سیاره‌هایی که کپلر به‌طور مشخص روی‌شان تمرکز کرده، سیاره‌های کوتوله سری M نامیده می‌شوند. بیشتر وقت دانشمندان هم‌اکنون روی شناسایی و پژوهش روی احتمال وجود حیات روی این سیاره‌های کوچک و چگونگی چرخش آنها به دور ستاره‌ مادرشان است.

 خبرآنلاین